خبرگزاری “دویچه‌وله” آلمان، درباره مظلومیت کردهای تحت اشغال ایران نوشت:
طبق آمار منتشره سازمان‌های حقوق بشری کردستان، ماهانه به طور متوسط 14 کولبر در حوادث مرگبار یا تیراندازی نیروهای مزدور مرزی جمهوری ضداسلامی کشته می‌شوند.
مناطق کردنشین در بخشهای غربی (جغرافیای سیاسی ایران) ساختار اقتصادی ضعیفی دارند. ملت کرد این مناطق ناچاراً از راه تجارت غیرمعمول مرزی امرار معاش میکنند و در این راه جان خود را به خطر می‌اندازند.
از طرفی، با توجه به شیوع شدید بیماری همه‌گیر کویید19 در (جغرافیای سیاسی موسوم به ایران)، مدارس به دانش آموزان آموزش آنلاین می‌دهند. اما بسیاری از خانواده‌ها در شهرهای کوچک و روستاها حتی تلفن هوشمند ندارند چه رسد به اینکه به اینترنت دسترسی داشته باشند.
رحمانی می گوید که “مانی” 14 ساله در روستایی در شهر مرزی غرب کرمانشاه اشغالی با همسایگی عراق همراه‌با مادر بی‌سرپرست و خواهر 10 ساله خود زندگی میکرد. سال گذشته او امتحانات مدرسه خود را با نمرات عالی قبول شد. امسال او و خواهرش برای شرکت در کلاس دیجیتال به یک تلفن هوشمند نیاز داشتند.
“مانی برای به دست آوردن هزینه “تلفن هوشمند” در یک مسیر باریک کوههای مرزی بین جغرافیای سیاسی ایران و عراق کولبری میکرد. او چهار چمدان به پشت خود حمل میکرد. آنها در مجموع بیش‌از 25 کیلوگرم وزن داشتند. مانی آهسته قدم برمی‌داشت، این بار برای جثه نحیف او سنگین بود. نفس‌های او کوتاه شده بودند. ارتفاع این مسیر زاگرس بیش از 4000 متر است و تمام راه سنگلاخ.
متاسفانه “مانی” و همراهانش در معرض دید مامورین آدمکش جمهوری ضداسلامی قرار گرفتند، آنها توسط مرزبانان ردیابی شده بودند. مانی وحشت کرد و خواست خود را از دید ماموران پنهان کند. اما او لیز خورد و به دره سقوط کرد. پسرک به شدت از ناحیه سر و صورت آسیب دید.
سخت‌تر آن‌که، بعد از این حادثه ناگوار “مانی” و مادرش تحت فشار جمهوری ضداسلامی قرار گرفته‌اند و دیگر نمی خواهند با فعالان حقوق بشر صحبت کنند.
فواد فرج پور
مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی الاحواز
WWW.ALAHWAZ.COM
