ملل تحت ستم

اعتصاب غذا در اوين در حمايت از يك زندانى مسيحى

«خالد حردانی» و «رسول حردانی»، دو زندانی ساکن زندان «رجایی شهر» کرج که نزدیک به 14 سال است به جرم مشارکت در یک هواپیماربایی خانوادگی در بند چهار سالن 12 این زندان  به سر می برند، در حمایت از وضعیت بحرانی «مریم نقاش زرگران»، نوکیش مسیحی، دست به اعتصاب غذا زده اند. علاوه بر این دو برادر، افشین بایمانی، یک زندانی دیگر ساکن زندان رجایی شهر نیز در حمایت از این زن اعتصاب غذا کرده است.

جرم مریم نقاش زرگران گسترش کلیساهای خانگی اعلام و با حکم قاضی «مقیسه»، به چهار سال حبس محکوم شده است. این حکم به تایید شعبه 36 دادگاه تجدید نظر نیز رسیده است.

مریم از روز بیست و چهارم تیرماه سال 1392 تا کنون در بند زنان زندان «اوین» به سر می برد. او نخستین بار سال 1391 با اتهام «اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام » بازداشت شد.

مریم که به علت بیماری های جسمی و حملات قلبی روزهای سختی را در بیمارستان گذرانده و نسبت به وضعیت روند درمانش معترض است، از هشت روز پیش، یعنی روز ششم خردادماه اعتصاب غذایش را شروع کرده است.

هم بندیان مریم به «ایران‌وایر» می گویند او پیش از شروع اعتصاب غذا، با کاهش وزن 26 کیلویی مواجه بوده و الان نیز بعد از شروع اعتصابش، در شرایط مناسب فیزیکی به سر نمی برد.

«ن. ح» زندانی عقیدتی زندان اوین می گوید: «مریم بسیار ملایم، مهربان و دلسوز است. او به بیماری قلبی مبتلا است و از چند ماه پیش در پی حمله های متعددی که به او دست داده و شرایط بد فیزیکی، چیزی نزدیک به 26 کیلو از وزنش را از دست داده است. شب ها از شدت سردرد به بی خوابی های طولانی مدت مبتلا است و به خاطر فشارهای شدیدی که در طول دوران بازجویی و زندان متحمل شده، افسردگی و اضطراب دارد. اما باوجود همه شرایط نابسامانی که دارد، از هر گونه هم‎دردی و کمکی به هم بندی های خود دریغ نمی کند.»

هم بندی مریم بر اساس شنیده هایش از این زندانی می گوید: «گویا از پلیس امنیت منطقه “وزرا” با مریم تماس می گیرند و می گویند که بایستی برای پاره ای توضیحات خودش را معرفی کند. او که فکرش را نمی کرده که بازداشتش کنند، بدون هیچ گونه آمادگی به آن جا می رود با این تصور که قرار است یک بازجویی ساده بشود و به خانه برگردد. اما او را سه روز در بازداشتگاه موقت نگه می دارند. این بازداشتگاه فاقد هر گونه امکانات بهداشتی مناسبی بوده و زندانی ها در شرایط بسیار نابسامان و دهشت باری در آن جا نگه داری می شدند. مریم را بعد از پنج روز به زندان اوین منتقل کرده و پس از 20 روز به قید وثیقه آزاد می کنند.»

وی درمورد شرایطی که مریم از سر گذرانده است، می گوید: «فقط سه روز از اعتصاب غذای مریم می گذشت که حالش بد شد. به شدت فشار خونش نوسان داشت و تنگی نفس آزارش می داد. تنها درخواست او این بود که بر اساس قانون، به مرخصی فرستاده شود و به وضعیت درمانش توجه کنند. همه ما نگرانش بودیم و وقتی دیدیم روز یک شنبه نهم خردادماه اسمش از بلندگوی زندان برای ملاقاتی اعلام شد ولی حاضر نشد از تختش بلند شود و برای دیدار با خانواده اش برود، ما هم مصمم شدیم از ملاقات با خانواده هایمان پرهیز کنیم. تمام این مدت شاهد فشارهای روانی و فیزیکی مریم بوده ایم و می خواستیم به یک شکلی با او اظهار هم‎دلی کنیم. همه ما تصمیم گرفتیم به عنوان اعتراض، ملاقات را نادیده بگیریم.»

مریم نقاش زرگران در حال حاضر یک وکیل تسخیری دارد. او طبق «قانون تجمیع مجازات ها» که اگر یک زندانی یک سوم دوران حبس خود را طی کرده باشد، می تواند درخواست آزادی مشروط بدهد، امکان آزادی دارد ولی مشروط بر این که چنین درخواستی مورد توجه قاضی قرار گیرد:«آن ها متوجه نیستند این زن بیماری جدی قلبی دارد و محیط زندان برایش استرس آور است. شب ها چندین بار از خواب می پرد و درد می کشد. این اواخر به خاطر فشارهایی که در زندان متحمل شده بود، گوش دردهای شدید داشت و حتی پزشک بهداری تایید کرده که گوش میانی او آسیب دیده است. او یک دختر با احساس است که به کودکان آموزش موسیقی می داده است.»

مریم نقاش زرگران به بیماری «ای. اس. دی» مبتلا است و هر گونه استرس در تشدید این بیماری موثر است و حتی می تواند خطر جانی برایش در پی داشته باشد. برخی زندانیان امیدوار هستند با اعتصاب غذا و اعلام همراهی با مریم نقاش زرگران، توجه مقام های قضایی برای حل مشکلات درمانی این زندانی را فراهم کنند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا