زبان عربی میراث معنوی مردم
الاحواز اشغالي می باشد . از زبان گاه به عنوان سرمایه فرهنگی یاد میشود. فرهنگ و آداب و رسوم هر ملتي با هويت و زبان آن شناخته مي شود.
حکومت اشغالگر ایران، زبان عربي را محکوم به نا بودی ميداند و زبان فارسي را بالاتر از تمام زبان ها معرفي و فرهنگ و هويت تمامي ملت هاي تحت اشغال خود را فداي زبان فارسي كرده است.
اگر ما فرزندان الاحواز اشغالي، تلاش خود را برای نجات زبان عربی انجام ندهيم براي هميشه فراموش خواهيم شد و اثري از فرهنگ ما نخواهد ماند، به سود ماست که زبان مادری خود را استوار نگاه داشته و این امر در سایه ی آموزش ها محقق خواهد شد. که در مدارس و در آموزشگاه ها تدریس داده شوند که متاسفانه کشور قاصب این امر را غیر قانونی می دانند.
انسان ها هر چه قدر هم که به زبان دیگری غیر از زبان مادری خود مسلط باشند برای بیان درک احساسات خود با همان زبانی که برای اولین بار با ان صحبت کرده یعنی زبان مادری می تواند بهتر افکار خودرا بیان کنند.
دیوید کریستال: زبان شناس انگلیسی می گوید نابودی هر زبانی به معنای نابودی یک جهان بینی خاص است.
فرزندی که با زبان مادری تا سن هفت و یا هشت سالگی حرف زده و بعد از آن به مدرسه میرود و به او میگویند که به زبان دیگری که با آن هیچ آشنایی قبلی ندارد حرف بزند و زبان مادری خود حرف نزند و آن را فراموش کند این یک در اساس یک نوع مادر کشی است.و این خود درد آور است.
در هرجامعه ای که انسانها از تعلیم وتربیت به زبان مادری خود محرومند آن حاکمیت ظالم” و دیکتاتور و مستبد سیاسی فرهنگی و اجتماعی میباشد.این بی عدالتیها درنظام حاکم آخوندی به شدت دیده میشود زیرا در آنجا زبانی بردیگر زبانها ویک گروه انسان بر دیگر گروههای انسانی که در آنجا زندگی میکند برتري دارد و فعلا حکمران هستند.اما نتیجه تاریخی نشان داده که تمامی ظالمان و حق خوران به زباله دان تاریخ خواهند پیوست.
زنده باد آزادي زنده باد الاحواز اشغالي
نویسنده رضا هلالات
