درطول سالهای اشغال دولت الاحواز مردم شاهد قیامهای زیادی بودند که در آن قیام، نفی و رد کردن حکومتهای مختلف ایران چه در دورهای رضا خان و پسرش و چه در زمان حکومت جمهوری اعدامی آخوندی،که در هر دوره از این قیامها مردم مظلوم الاحواز با تقدیم جانهای خود در دفاع از این مرز و بوم و با تلاش روز افزون برای بازگرداندن حاکمیت و مشروعیت وطنشان از هیچ چیزی دریغ نکردند.
اما حماسه ی 15نیسان که در آن چشمه خروشان مردم که از غضب و حق خوری و محرومیت و فقر و کنار زدگی از هر جایگاه حتی از کمترین حقوق یک شهروند تبدیل به سیلابی از مردم که با یک دل و یک هدف برای برداشتن این سد یعنی حکومت غاصب و استبدادی ظالم که خون مردم را طی هشتاد سال مکیده و مانع از پیشرفت و ترقی و استفاده آنها از منابع بومی خود شده بود،در خیابانها روانه شدند و با سردادن شعاری با مضمون (احواز النا و ما نعطیة- به این معنا که احواز مال ماست و آن را به ایرانیها نمی‌دهیم) که تا امروز رمز انقلاب مردم الاحواز است و همیشه و در همه جا از کوچک و بزرگ، مرد و زن در کوچه بر سر زبانها مانده و خواهد ماند و به عنوان نماد پیروزی برای استحقاق هدف و آرمان خود باقی مانده است.
وقایع و حقایق تاریخی تاکید میکند که قیام های احوازی تا زمانی که اشغال و ستم وجود داشته باشد، ادامه دارد و خواهد داشت. بنابراین هر زمان که بی‌عدالتی و اشغال وجود داشته باشد در همه جا مقاومت و یک قیام وجود دارد و این قاعده از ملت الاحواز مستثنی نیست.
ملت مقاوم و صبور الاحواز چندین بار علیه اشغالگری و سیاست اشغالگری قیام کردن و نارضایتی خود را از حضور نظام ایرانی در سرزمین احواز و اقدامات خود که نهاد عربی را در الاحواز هدف قرار دادند اعلام کردند.از زمان اشغال خاک الاحواز در سال 1925،مقامات ایرانی انواع آزار و شکنجه ، محرومیت،ستم،قتل،سیاست خلع ید(مهار) مصادره آب و سرزمینهای عربی و آوارگی اعراب را از سرزمین و خاک الاحواز به شهرهای فارس با جذب آنها به جامعه فارس و جایگزین کردنشان با غیر عرب با هدف تغییر جمعیتی به نفع عنصر فارسی و کاهش جمعیت عرب در احواز، و مردم الاحواز بر خلاف این سیاستهای وحشیانه و رد قاطعانه آنها از برنامه‌هایی که نهاد عربی آنها را از نظر فرهنگ، تمدن و ثروت الاحواز و… هدف قرار میدهد، قیامها و انقلابهایی را آغاز کردند.
مردم ما در الاحواز علیه بی عدالتی ، اشغال و اقدامات غیر انسانی آنها که هشتاد سال انجام میشود قیام کردند و این آزار و شکنجه و محرومیت در زمان حکومت آخوندی طهران به اوج خود رسید، و اما این بار شهروند احوازی در خیابانها مورد اهانت و آزار و اعدام قرار میگیرد و زمین و آب و مایملک آن به اسم دین مصادره میشود.
این قیام شجاعانه نیسان اولین بار در تاریخ اشغالگر نیست این قیام به دلیل عوامل مختلفی که مستقیما به بیداری احوازی مربوط میشود و افزایش آگهی ملی و قومی رو به رشد که احواز بعنوان یک کشور غصب شده است امری اجتناب ناپذیر بود. احساس نیاز به بازیابی حقوق مصادره شده از یک سو و تشدید لحن نژادپرستانه حکومت فاشیستی فارس که توسط مقامات ایرانی از طریق سیاستهای روزمره، بی عدالتی و آزار و شکنجه علیه احوازی ها اعمال می شود و اصرار بر محروم کردن مردم الاحواز از تمام حقوق آنها در همه ی شکل هایش.جرقه ای اوضاع را منفجر میکرد و در این شرایط حساس و هماهنگ جرقه آمد و خیابانهای الاحواز از قیام مردم منفجر شد و براه افتاد و جرقه ی قیام ، این بار سندی بود که توسط دفتر ریاست جمهوری اعدامی ایران در زمان محمد خاتمی صادر شد و امضای مشاور خاتمی محمد ابطحی را داشت و خطاب به سازمان توسعه و برنامه ریزی دکتر نجفی و وزارتخانه های اطلاعات و کشاورزی با بیان اینکه دو سوم عرب‌های الاحواز آواره شدند و در طی ده سال غیر عرب از فارس جایگزین شدند و وی نام شهرها، محله ها و روستاهای باقیمانده را از نامهای عربی به فارسی تغییر داد.
بعد از اتمام برنامه هایی که موجودیت ملت الاحواز را هدف قرار داد ، نظام با تمام قوا و قدرت که برای از بین بردن مردم الاحواز بکار می برد،هیچ موقع به اذهانشان خطور نمیکرد که یک روز این ملت ستمدیده علیه ظلم و ستم قیام کنند.
اما قیام 15 نیسان تمام افکار متفکران، تحلیلگران سیاسیشان و پیش بینی کنندهایشان مبنی بر اینکه ملت الاحواز توانایی قیام را ندارند و این پتانسیل در آنها وجود ندارد را بهم ریخت. ولی درسی که ملت شجاع ما به نظام دادن درسی فراموش نشدنی بود و جواب نامه ریاست جمهور وقت خاتمی را با خون جوانهایمان بر زمین الاحواز دادند که این زمین ماست ، این کشور ماست ،در واقع نقشهای نظام ایرانی بهم خورد چون دیدند که حماسه ی مردم و شعارهایشان خیلی جدی تر از آن است که تصور می کردند.(احواز حره حره ایران بره بره – احواز آزاد است ایران باید از خاک احواز خارج گردد) بله این شعار به نظام ثابت کرد که ما از حقوق خود دست نخواهیم کشید و تسلیم نمی شویم هر چقدر که اشغال ادامه یابد. در واقع این حماسه ها از فداکاریهای عظیمی که (شهدا،مجروحین،زندانیان زیر شکنجه، آوارگان و غیره ) احوازی به عنوان مالیات برای آزادی و حقوق عادلانه خود به وطن تقدیم کردند.
با قلم: امید محسنی
