در گزارشی که وب سایت « اطلس زندان های ایران اشغالگر » درباره زندان شیبان احواز در احواز پایتخت منتشر کرده است به مجموعه ای از موارد نقض حقوق زندانیان پرداخته که تاکید شده بر پایه اطلاعات موثق » گردآوری شده است .
زندان شیبان احواز که با نام « کلینیک احواز » شناخته می شود در فاصله ۲۰ کیلومتری جاده ملاثانی و کیلومتر ۱۲ جاده احواز – مسجدسلیمان در حومه شهر احواز واقع شده است .
این زندان با ظرفیتی در حدود سه هزار و ۱۵۰ نفر ساخته شده اما بنابر آنچه در گزارش منتشر شده آمده یکی از موارد نقض حقوق زندانیان نگهداری بالاتر از ظرفیت زندانی در این زندان است .
اطلس زندان های ایران اشغالگر اما در گزارش خود درباره ساختمان این زندان و سابقه کاربری آن از ابتدای ساخت تا امروز نوشته است : « « ساختمان زندان شیبان ابتدا خوابگاه مهندسان و کارکنان یک شرکت روسی فعال در نیروگاه برق شیبان به نام تکنوپروم اکسپورت بوده است .
اواخر دهه ۸۰ این مکان برای نگهداری زندانیان معتاد به مواد مخدر اختصاص یافت .
نام مجتمع حرفه ای و کار درمانی هم به همین دلیل بر آن گذاشته شد .
اوایل دهه ۹۰ تعدادی از زندانیان سیاسی برای مدت کوتاهی به این زندان فرستاده شدند . ) به گفته یکی از زندانیان سیاسی سابق که در سالهای آغازین استفاده از این مکان بعنوان زندان در آن زندانی بوده « شیبان در آغاز ساختاری شبیه زندان نداشت و کارکنان آن نیز با زندانیان مانند معتادان مواد مخدر برخورد می کردند .
آنها به دنبال وادار کردن زندانیان به فعالیت های مختلفی بودندکه در طول روز به اندازه کافی خسته شوند و شب به راحتی بخوابند .
هدف آن بود که این زندانیان از رفتارهای پرخطر و شب زنده داری دوری کنند . »
این زندانی سابق همچنین گفته است زندانیان در این زندان از ساعت ۹:۳۰ صبح بیدار شده و پس از نیم ساعت ورزش در حیاط به اتاق ها باز می گردند .
آنها تا ساعت ۸ فرصت دارند صبحانه بخورند و راس هشت دوباره به حياط برگردانده شده و تا ۱۱ در حیاط می مانند .
این زندانی همچنین گفته است این برخورد با همه زندانیان یکسان بوده و ظن اعتیاد حتی به زندانیان سیاسی هم وجود دارد : « ما زندانیان سیاسی اعتراض کردیم که ما معتاد نیستیم و چرا با ما مثل معتادان برخورد می کنید ؟
بعد از آن مسئولان زندان ما را از این قانون معاف کردند . »
در گزارش اطلاس زندان ها به نقل از یک زندانی که تجربه حبس را در زندان های کارون و شیبان دارد درباره وضعیت زندان کارون آمده است : « زندان کارون وضعیت فاجعه آمیزی داشت .
کیفیت بهداشت و درمان و غذای زندان فاجعه آمیز بود .
باندهای مواد مخدر زندان را در کنترل خود داشتند .
زندانیان زورمند در زندان برای خود حرمسرا دایر کرده بودند و علنا به زندانیان کم سن و سال تجاوز می کردند .
مأموران زندان در این فساد نقش داشتند و از آن منفعت می بردند .
حقوق زندانی هیچ اهمیتی نداشت . » نام و سمت برخی از مسئولان زندان شیبان که متهم به نقض حقوق زندانیان هستند در گزارش اطلس زندان ها منتشر شده است .
بنا بر این گزارش « احمد آزاده » ، رئیس زندان شیبان احواز و معاون او ، فردی به نام « ورمزیار » است . هویت رئیس حفاظت زندان ، فردی به نام « غلام نژاد » و رئیس خدمات زندان ، « خلیلی « اعلام شده است .
رئیس نیروهای امنیتی این زندان شخصی به نام « خسروی » ، مدیر بندهای پنج و هشت به ترتیب « رشیدی » و « ناصر صخيراوی » هستند .
در این گزارش درباره مدیریت ناکارآمد در زندان شیبان احواز آمده است : « نامناسب بودن فضای زندان ، محرومیت زندانیان از امکانات درمانی کافی ، غذای کم و بدون کیفیت ، رفتار نامناسب کارکنان زندان با زندانیان ، مشکلات مهم این زندان هستند . »
زندانیان سیاسی زندان شیبان در بند ۵ این زندان نگهداری می شوند و بند هشت محل نگهداری زندانیان عقیدتی است .
یکی از موارد متعدد نقض حقوق زندانیان در این زندان به نگهداری آنها در سلول های انفرادی اشاره دارد .
زندان هایی که اغلب مدیران زندان برای تنبیه زندانیان از آنها استفاده می کنند .
بنا بر این گزارش « رخدادهایی مانند درگیری زندانیان با یکدیگر و ارتکاب برخی جرایم مانند مصرف یا نگهداری مواد مخدر ممکن است به حبس در سلول انفرادی منجر شود » علاوه بر این گفته شده برای تنبیه افرادی که به مدیریت زندان اعتراض می کنند از سلولهای انفرادی استفاده می شود .
همچنین زندانیانی که به دلیل بی توجهی مسئولان به درخواست های آنها مانند مرخصی ، اعزام به بیمارستان ، ارسال نامه ، اعتراض نسبت به روند قضایی پرونده و مسائلی از
این قبیل با مسئولان بحث و مشاجره می کنند ، گاهی برای تنبیه به انفرادی فرستاده می شوند .
گزارش اطلس زندان های ایران تاکید کرده است که این سلولها از امکانات گرمایشی و سرمایشی برخوردار نبوده و وجود یک توالت در هر سلول ، سبب انتشار « بوی بسیار بد و غیر قابل تحمل » در فضای سلول ها می شود .
در این گزارش به نقل از یک منبع آگاه درباره وضعیت سلولهای انفرادی در زندان شیبان احواز آمده است : « قرار گرفتن توالت در سلول های این بند علاوه بر انتشار بوی بسیار نامطبوع ، سبب جریحه دار شدن شخصیت و احساسات زندانی نیز می شود .
یکی از زندانیان سیاسی که سه روز در این سلول ها زندانی بود ، از ابتدا تا انتها حاضر به خوردن غذا نشد زیرا نگران بود که با مصرف غذا ناچار به استفاده از سرویس بهداشتی در مقابل چشم سایرین بشود . )
مسئله بهداشت و شرایط بهداشتی در این زندان بعنوان یکی دیگر از موارد نقض حقوق زندانی در این گزارش مطرح شده است .
زندانیان می گویند مدیریت زندان هیچ اقدامی برای کنترل « ساس و شپش » در زندان ندارند .
به این زندان مواد شوینده تعلق نمی گیرد و زندانیان باید با هزینه شخصی از طریق فروشگاه زندان مواد شوینده بهداشتی را تهیه کنند .
فروشگاهی که به گفته زندانیان کالاها را به چند برابر قیمت اصلی می فروشد .
به همین علت شمار زیادی از زندانیان توان تامین مایحتاج شخصی خود را ندارند .
قطعی آب و نبودن آب گرم زندان ، ناکافی بودن تعداد حمام و دستشویی ، عدم تخلیه به موقع چاه های فاضلاب در زندان از دیگر مواردی است که در این گزارش به آن پرداخته شده است .
اوایل آذرماه ۱۳۸۰ و در پی از تصویب « قانون انتقال زندان ها و مراکز اقدامات تأمینی و تربیتی موجود به خارج از شهرها » مسئولان زندان کارون احواز ابتدا در اوایل دهه ۹۰ شمسی با خریدن زمین های اطراف زندان شیبان ، سوله بزرگی در آن احداث کردند و در بهمن ماه ۱۳۹۶ هزاران زندانی را به زندان شیبان منتقل کردند .
رضا پوستچی ، مدیر کل زندانها و اقدامات تأمینی انتقال سه هزار و ۲۰۰ زندانی از زندان کارون احواز را به زندان شیبان با ظرفیت دو هزار و ۵۰۰ نفر را « ریسک مدیریتی » توصیف کرده و گفته بود : « اگر می خواستیم یک زندان جدید با استاندارد جدید ایجاد کنیم حدود ۸۰۰ میلیارد ریال هزینه در بر داشت اما انتقال به زندان شیبان با هزینه ۱۰۰ میلیارد ریالی انجام شد . »
احمد غافلی زاده جلیعه
مرکز اطلاع رسانی جبهه دموکراتیک مردمی الاحواز
http://WWW.ALAHWAZ.COM
