علل ترس دولتهای اشغالگر فارس از اتحاد ملتهای عرب، ترك ازربيجان جنوبى، کورد و بلوچ وديگر ملتها
بر کسی پوشیده نیست که تا ۱۰۰ ساله گذشته جهت ورود به کشور عربی احواز اشغالی باید از خاک عراق اجازه نامه ای دریافت میکردید تا اجازه ورود به خاک کشور احواز را دریافت میکردید. در آن زمان سفارت عربستان( احواز امروزی تا بندرجمبرون) در بغداد بود.
احواز دارای قدمتی چند هزار ساله است و سکونت احوازیها به گذشته ای بسیار دورتر از زمان ورود مهاجران مهاجم (فارسها) به فلات ایران، است و خاک و تاریخ احواز نیز هیچ ربطی به تاریخ این قوم بیابانگرد مهاجم ندارد و در حقیقت آنها در پهنای این سرزمین دارای هیچ تاریخ و فرهنگی نیستند و هر آنچه که در کتابهای تاریخ مدارس و دانشگاهها میخوانیم، چیزی جز تاریخ و فرهنگ دزدیده شدهٔ ملل غیرفارس نیست که فارسها آنرا بنام خود زدهاند.
در آن زمان (و تا حدود صدسال پیش) احواز عربی دارای قدرت مرکزی و سرزمینهای متعلق به خود بود. ولی ملتهای بلوچ و کورد بعداز ورود فارسهای مهاجم صاحب ممالک خود شدند.
آنچه امروز حائز اهمیت است نفرت بوجود آمده ملل کورد و بلوچ و عرب و ترکمن ها و ترکها از حکومت های اشغالگر و غارتگر فارسها است. منشاء این نفرت عمیق، دزدیها و غارت گسترده رژیم های اشغالگر ایرانی از ملل تحت اشغال خود است. نیز تحت سیطره قرار دادن آنها و تاراج فرهنگ و تاریخ و دیگر موهبتهای این ملل توسط این حکومتهاست. از بین ملل تحت اشغال، سه ملت هستند که حتی در دوره پهلوی های منفور هم سر تعظیم فرود نياوردند و همواره برای بازپس گرفتن حقوق از دست رفته خود و تضمین و تامین آینده فرزندانشان از هیچ تلاشی چه صلح آمیز و چه نظامی فروگذار نبودند. عشایر و ملت عرب، ملت بلوچ و ملت کورد.
ملتهای یاد شده دارای قدمت تاریخی و سیاسی بودهاند. علی الخصوص ملت عرب الأحواز اشغالی که دارای سرزمینی سرشار از منابع نفت و گاز و صنایع مختلف صنعتی تا منابع کشاورزی و دریایی و نیز دسترسی به آبهای گرم مثل خیلج همیشه عربی و برخورداری از بنادر استراتژیک اقتصادی همچون عبادان و محمرة و بوشهرین تا بندرجمبرون و تنگه باب السلام است. توجه به این نکته بسیار مهم است که این سه ملت هيچگاه سلاح های خود را به دولتهای اشغالگر ایرانی هرگز تحویل نداده اند. فلذلک داشتن سلاحهای سبک اتوماتیک و نیز نیمه سنگین برای جنگهای پارتیزانی و خیابانی بسیار موثر بوده و برای حکومتهای توتالیتر اشغالگر بطرز جدی خطرساز هستند. بهمین دلیل دولت اشغالگر ایران تنها راه خلاصی از این خطر بالفعل را در تفرقه و ایجاد اختلافات مختلف میان این سه ملت دیده است تا اتحادی بین آنها تشکیل نشود.
اتحاد هر سه ملت تحت اشغال و ادامه مبارزه همه جانبه برضد ایران اشغالگر، پشتیبانی کشورهای دوست را بهمراه خواهد داشت و در نتیجه میتواند پایانی بر سیطره امپراطوری تخیلی- توخالی و غارتگر رژیم های جاهل فارسها باشد.
نباید فراموش کرد که حکومتهای فارسها از ۴۰۰ سال گذشته تاکنون در هیچ نبردی پیروز نشده و همواره ذلیلانه و بسیار تحقیرآمیز شکست خوردهاند.
تاریخ ما ملت مسلمان عرب کشور احواز نشان داده با کمترین و سادهترین امکانات نظامی و کمترین تعداد نفرات آماده نبرد توانستهایم دولتهای بزرگ تا بن دندان مسلحی همچون ساسانیان و امپراطوری بزرگ روم که از ارتش های منظم بزرگی بهره میبردند، را شکست داده و تا آندلس اسپانیا را به زیر پاهای خود بکشانیم.
ناگفته نماند ملت عرب همیشه صلح دوست بوده و هرگز شروع کننده هیچ جنگی نبوده است. چه در هنگام ورود اسلام به جغرافیای جعلی موسوم به ایران و چه بعداز آن. همیشه از زمان پیامبر تاکنون بر طبق تعالیم اسلام ابتدا مذاکرات صلح و توافق را سرلوحه کارمان قرار دادهایم.
رضا فرج پور
مرکز اطلاع رسانی جبهه دموکراتیک مردمی احواز
Http://ALAHWAZ.COM
Https://t.me/adpffarsi