هر ملتی دارای اصالت، تمدن، میراث و هویت باستانی خود است و میراث و هویت ملت عرب، زبان مقدس عربی است.
زبان عربی، زبانی سرشار از کلمات و معانی نغز و پرمغزی است که هیچ زبانی قادر به شرح آن نیست.
زبان عربی از حیث کلمات، غنی ترین زبان دنیا بشمار میآید. حاوی بیش از 12 میلیون و 300 هزار کلمه مستقل است (البته اگر بسیاری از واژگان آنرا بصورت انفرادی، صرف شده و جنسیت هر کلمه را نیز بحساب آورد..این عددبسیار بیشتر خواهد شد). و این در حالیست که تعداد کلمات زبان انگلیسی 600 تا 700 هزار کلمه و زبان فرانسوی با 150 هزار کلمه در رتبه دوم و سوم قرار می‌گیرند.
از نظر کاربرد، زبان عربی چهارمین زبان جهان است. این زبان، زبان رسمی 467 میلیون نفر در جهان است و متکلمان به آن از نظر توزیع و پراکندگی جغرافیایی نه تنها شامل کشورهای حاشیه خلیج العربي، از جمله دولت الاحواز العربی اشغالی و کشورهای ترکیه، چاد، مالی، سنگال، اریتره، اتیوپی و سودان جنوبی میشود، بلکه شامل جغرافیای سیاسی موسوم به ایران جعلی هم هست.
تأثیر زبان عربی بشکل مستقیم یا غیرمستقیم بر بسیاری از زبانهای بین‌المللی، از جمله ترکی، بربر، کُردی، اردو، مالزیایی، اندونزیایی، آلبانیایی و برخی دیگر از زبانهای آفریقایی مانند هاسایی، سواحیلی، تجری، امهری، سومالیایی و برخی از زبانهای اروپایی بویژه زبانهای دول حاشیه مدیترانه مانند اسپانیایی و پرتغالی، مالتی و سیسیلی بسیار واضح است. بسیاری از اصطلاحات زبان عربی در زبان انگلیسی و سایر زبانها وارد شده‌اند؛ نام‌ها و کلماتی مانند: دریاسالار، تعرفه، الکل، جبر و اسامی مربوط به علم ستاره شناسی و نجوم، همگی از زبان عربی وارد این زبانها شده‌اند.
اما تأثیر آن بر فارسی شکلی عمیق تر و خاص دارد و نه تنها یک تاثیر لغوی بر آن گذاشته، بلکه تأثیر ذهنی کاملی بر آن گذاشته است به گونه‌ای که فارسی را به 33مین لهجهٔ زبان غنی عربی تبدیل کرد.
این واقعیت انکارناپذیر مورد هجوم ایرانیان قرار گرفت چون به مزاقشان خوش نیامد و سعی بسیار در انکار وجود چنین واقعیت و حقیتی کردند. اما انکار چنین واقعیتی نیاز به تغییرات بنیادین در کلمات وارد شده از عربی به (لهجه) فارسی و نیز کلیه مشتقات آن مانند: مدرسه، تدریس، درس، معلم،… را دارد.
بر این موارد باید حروف الفباء و نیز اعداد عربی مورد استفاده در ریاضیات و محاسبات از 0 تا 9 را نیز باید اضافه نمود!
از جمله نامهایی که به این زبان مقدس اطلاق میشود، “زبان ضاد” است. این نامگذاری بمنظور تعیین تفاوت بنیادی این زبان بی‌نظیر بوسیله حرف (ض) که در بسیاری از زبان ها یافت نشد است. [اگرچه در برخی از زبان ها یافت میشود] اما گفته شده که این نامگذاری ربطی به نوع استفاده از این حرف در این زبان ندارد. محققان زبان در جهان همگی متفق القول هستند که این نامگذاری به دلیل مشکلاتی که سایر زبانها در تلفظ آن حرف با آن روبرو هستند، مناسب بوده و عربها در کاربرد آن فصیح ترین کسانی هستند که این حرف را براحتی تلفظ میکنند.
زبان عربی بطور رسمی یا غیر رسمی در کشورهای اسلامی و آندسته از کشورهای آفریقایی که هم مرز کشورهای عربی هستند تدریس میشود. این زبان نه تنها دارای اهمیت جهانی در تدریس و آموزش و پرورش است، بلکه در کشورهای متخاصم با جهان عرب همچون اسرائیل نیز (به دلایل سیاسی و منطقه‌ای، که در این مقال جایی برای پرداختن به این موضوع نیست) آموزش داده میشود.
و اما تنها سؤالی که پیش میآید…
با وجود همه اهمیتی که در زبان عربی وجود دارد و از آن برای آموزش و پرورش در کشورها، و حتی کشورهای متخاصم مانند اسرائیل از آن استفاده میشود، آیا حق این نیست که از این معجزه الهی خداوند بعنوان یک ملت واحدهٔ عربی در میان امت بزرگ عربی استفاده کنیم..؟
# زبان من هویت من، و آموزش به زبان مادری حق من است
فعال رسانه‌ای: “ابو فواد الاحوازی”
مترجم: فواد فرج پور
مرکز اطلاع رسانی جبهه دموکراتیک مردمی الاحواز
WWW.ALAHWAZ.COM
