آنچه که به آگاهی و بیداری ملت عرب احواز و دیگر ملتهای غیرفارس تحت اشغال ایران بازمی‌گردد، استفاده از فرصت سرنگونی رژیم اشغالگر ایران، برای آزادی و استقلال همه جانبه شان است.
این یک حق قانونی و شرعی است. ملت عرب ما در الاحواز اشغالی و دیگر ملل غیر فارس تحت اشغال به بلوغ و درک سیاسی بالایی رسیده‌اند. تجربیات تلخی که در طول دهها سال تحمل ظلم و ستم، بازداشتهای خودسرانه و آزار و اذیت های مستمر، کسب کردند تا راه آزادی را برای خود هموار سازند.
اشغالگران فارس ایرانی بسیار نادان تر و ابله تر از آن هستند که تصور میکردند می‌توانند طرح شیادانهٔ “میهن پرستی” را متناسب با ایدئولوژی و قالب منفور و مهجور “فارسی” ترسیم و تحمیل کنند. هیچ منطق سیاسی برای طعمه قرار دادن کشورهای مستقل عربی عراق، سوریه، لبنان و یمن وجود ندارد. این کشورها بسیار مهم هستند. زیرا انبارهای جهانی نفت را تحت تملک خود دارند. عراق یک بخش مهم از این مجموعه استراتژیک است.
رژیم اشغالگر ایران قادر به تأمین مالی و تسلیحاتی تروریستهای خود در جهان عرب نیست. فارسهای اشغالگری که سعی در تأمین مالی فعالیت‌های خود داشته اما با توجه به پیگیریهای قانونی بین‌المللی ناکام ماندند.
گزارش شده است که در سوریه، ایران اشغالگر عملیات عقب کشاندن شبه نظامیان تروریست خود را آغاز نکرد. اما این شبه نظامیان تروریست پس از وخیم‌تر شدن اوضاع مالی و حملات کوبنده هوائی اسرائیل که منجر به بروز خسارات جانی و مالی فراوانی در میان این تروریست‌ها شده، خود تصمیم به عقب نشینی و فرار از مهلکه گرفتند.
خوشبختانه با گذشت زمان که بر ضد اشغالگران ایرانی پیش میرود، تعداد افرادی که کشتی شکسته ایران را رها میکنند، روزبه‌روز در حال افزایش است. این امر هوشیاری ملتهای منطقه را می‌طلبد. به این دلیل که در مواجهه با سپاهیان مزدور اسلحه بدست سابق، افراد شستشوی مغزی شده‌ای که بوسیله سم فارسی پرستی آلوده شده‌اند (تحت پوشش اصطلاح موهوم “انقلاب اسلامی”) با پدیده‌ای نوین بنام “آگاهی ملی” روبرو خواهند شد.
علی حردانی پور الأحوازي
مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی الاحواز
WWW.ALAHWAZ.COM
