موسسه تحقیقات رسانه‌ای خاورمیانه، میمری، در گزارشی به تحلیل تلاش ایران اشغالگر برای سلطه بر عراق پرداخته که در آن چنین آمده است:
گروههای وابسته به ایران بر تمامی جنبه‌های زندگی در 4 کشور عراق، لبنان، سوریه و یمن مسلط شده‌اند و حتی گاهی ایران به سیطره خود بر 4 پایتخت عربی مباهات میکند.
در گذشته این 4 کشور با شیوه ای دموکراتیک اداره نمی‌شدند و بنابراین رژیم ایران توانست در دولتهای فرسوده این کشورها نفوذ کند و آنها را به دولتهای ضعیف و درمانده تبدیل کند که هیچگونه توانایی برای عملکرد به عنوان یک کشور مستقل از لحاظ سیاسی نداشته باشند.
ایران در ابتدا توانست با استفاده از مجموعه‌ای از ابزارها به اقتصاد عراق ضربه بزند و امنیت ملی این کشور را به خطر اندازد؛ این اقدامات ایران از طریق دنبال نمودن یک استراتژی بلندمدت گسترش فساد سیاسی در بغداد برای سلطه بر عراق صورت گرفت که در نهایت بغداد را به یک “دولت تابع ولایت فقیه” تبدیل کرد.
بعد از سال 2003 و سقوط صدام(رحمة الله علیه)، ایران با استفاده از احزاب سیاسی شیعه و ستیزه جویان تحت فرمان خود و با همکاری و هماهنگی کامل سپاه تروریستی پاسداران و سپاه قدس و فرمانده آن قاسم سلیمانی توانست ثبات سیاسی و اقتصادی عراق را کاملا و به نفع خود برهم بزند.
اما علیرغم وضع موجود، هنوز مجالی برای خوش بینی وجود دارد، زیرا دلایلی وجود دارد که ممکن است منجر به شکست طرح ایران در عراق شود. زیرا بین جهت گیریهای سیاسی شیعه در عراق و ایران تفاوتهای اساسی وجود دارد.
بر خلاف دستگاه مذهبی ایران که همیشه به شدت در صحنه سیاسی شرکت میکند، نهاد مذهبی شیعه عراق در سیاست داخلی دخالت نکرده و تبعیت از اصل ولایت فقیه تحمیل شده از سوی ایران را رد کرده است.
علاوه بر این، اکثر جامعه شیعه در مرکز و جنوب عراق عمدتاً از قبایل تشکیل شده‌اند و آنها دیدگاه‌هایی مخالف با جهت گیریهای ایران دارند؛ ضمن اینكه سنی ها و كردها نیز دخالتهای همسایه شرقی خود را رد می كنند.
از سوی دیگر قیام جوانان عراق که در سال گذشته علیه فساد سیاسی و دخالتهای مکرر ایران در امور داخلی عراق صورت گرفت، میتواند به همراه ناتوانی مالی ایران، به دلیل تحریم ها، در تأمین بودجه مالی گروههای ستیزه جوی وابسته به آن، برنامهٔ ایران برای تسلط بر عراق را نقش برآب نماید
فواد فرج پور
مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی الاحواز
WWW.ALAHWAZ.COM
