راهحل نهایی در برخورد با سیاستهای ایران اشغالگر، استقلال کامل الأحواز تحت اشغال آن است
“حسن راضی” تحلیلگر مسائل سیاسی دول خاورمیانه و الاحواز اشغالی در گفتگو با شبکه خبری “الحدث” نظرات قابل تأمل و بسیار مهمی دربارهٔ برخورد جدی با ایران اشغالگر درمورد سیاستهای توسعه طلبانه آن در منطقه ابراز داشت. وی در این رابطه میگوید:
میتوان در برخورد با ایران دو گزینه را بکار برد. گزینه استراتژیک یا راهحل نهایی و دیگری راهحل موقت.
اگر جهان بدنبال حل دائمی مشکلاتی باشد که منشأ و ریشه آنها از ایران(مانند سیاستهای توسعه طلبانه تهران در منطقه و پروژههای موشکی و هستهای آن) نشأت میگیرند، در ابتدا باید به این امر توجه کرد که برای راهاندازی تمامی این پروژهها به منابع مالی هنگفت و هزینههای سرسامآور نیاز است.
دولت اشغالگر ایران تمامی این هزینهها و پول لازم را از “منابع سرزمین الاحواز تحت اشغال خود”، با(سرقت و غارت) فروش نفت و گاز و سایر منابع طبیعی آن، بدست میآورد. اگر جهان براستی خواهان یک راهحل نهایی، اساسی و استراتژیک برای منطقه و جهان است، تنها راه آن، قطع ید ایران (اشغالگر) از سرزمین الأحواز و استقلال کامل آن است. چرا که الأحواز هیچ ارتباط و سنخیتی با جغرافیای ایران نداشته و ندارد. احواز بدست ایران اشغال شده است. استقلال کامل این سرزمین با تمام ثروتها، منابع و موقعیت ژئوپولیتیک آن باعث شکست و قطع ید ایران (اشغالگر) از تمامی برنامههای موشکی و هستهای و در نهایت ساخت بمب اتمی خواهد شد. همچنین سیاستهای توسعه طلبانه آن در منطقه که از مرزهای خلیج عربی و دروازههای عراق و الاحواز میگذرند برای همیشه در نطفه خفه خواهند شد. بهمین دلیل تنها راهحل نهایی و ابدی، استقلال کامل (و به رسمیت شناختن تمامیت ارضی الاحواز بعنوان یک کشور و دولت مستقل در جهان امروز) و جدایی کامل و بی چون و چرای آن از ایران اشغالگر است.
شاهد هستیم که جهان بدنبال إعمال راهحلهایی همچون اهرم تحریمها، قطعنامهها و دیگر فشارهای بینالمللی است. اما این استراتژیها تنها برای مدت زمان معینی کاربرد دارند. به کرات دیده شده است که با افزایش تحریمها و مواردی از این قبیل، و نیز هنگامیکه ایران منافع خود را در تضاد با منافع جهان و در خطر عقیم شدن ببیند، مجدداً( با هدف خرید زمان) در برابر فشارها و تهدیدهای بین المللی تسلیم شده، اما بعد از مدت کوتاهی در اولین فرصت سیاستهای مخرب خود را درپیش گرفته است.
برنامه هستهای نظامی ایران از دهه 70میلادی آغاز شد و هنوز هم با جدیت تمام ادامه دارد. این بدان معناست که ایران مصراته بدنبال ساخت بمب اتمی است(برای سیطره کامل بر ملتهای منطقه و منابع عظیم نفتی آنها).
جهان شاهد آن بود که چگونه دولتهای بزرگ با عراق، لیبی و سوریه که در ابتدای راه ساخت نیروگاههای هستهای خود بودند، برخورد کردند و چگونه راهحل نهایی بر علیه آنها بکار رفت. بی هیچ تردیدی راهحل نهایی (برای نشاندن ایران اشغالگر بر سر جایش) تنها و تنها در گرو آزادسازی الأحواز العربی است. اگر جهان واقعاً بدنبال حل نهایی و ابدی است، این تنها گزینهٔ پیشروی آنست. درغیراینصورت تمامی راهحلهای دیگر عقیم مانده و ایران مجدداً و با جدیت بیشتر برنامههای نظامی هستهای و موشکی خود را برای تهدید منطقه و جهان به تروریسم، توسعه طلبی و ساخت و گسترش موشکهای قاره پیمای حامل کلاهک هستهای در پیش خواهد گرفت.
برگردان: فؤاد فرج پور
مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی الاحواز
Http://WWW.ALAHWAZ.COM
Https://t.me/adpffarsi