احمد غافلی
در اين متن سعی می‌شود که به برخی از دلایلی که منجر به اشغال احواز شده است، پرداخته شود.
احواز دارای قدمتی چند هزار ساله که در طول تاریخ با اسامی و عناوین مختلفی نمایان می‌شود. احواز با موقعیت استراتژیک خود همیشه قدرتی پایاپای دیگر حکومتها بوده است و از تمدن عیلام تا حکومت کعبیان در المحمره سلطنت‌های زیادی به خود دیده، طعم جنگ و خونریزی های و پیروزی و شکستهای را تجربه کرده است.
به گذشته احواز که بنگريم همیشه غنی بودن و پر رونقی اقتصاد الاحواز را خواهیم دید. موقعیت استراتژیک و ثروت‌های موجود در الاحواز، همیشه آن را مورد سوء قصد قدرت‌های جهانی قرار داده است.
از زمان اکتشاف نفت در احواز و به قدرت رسیدن حزب کمونیست در روسیه نگرش‌ها نسبت به الاحواز عوض شد، احواز دیگر یک جلگه سرسبز یا یک منطقه بخصوص با بنادر تجاری نبود. او اکنون به قطب اول صنعت نفت خاورمیانه تبدیل شده بود و تکاپوی قدرت های بزرگ برای بدست آوردن احواز روز افزون شد.
بریتانیا که در دوره قاجاريه امتیاز نفت آن را برای خود به ثبت رسانده بود مالک ۸۰٪ نفت موجود در احواز بود بلکه بیشتر.
رضا پهلوی با کنار زدن احمد شاه و جا زدن خود به عنوان فرمانده ارتش در سال ۱۲۹۹ شمسی با پشتیبانی مطلق بریتانیا کم کم شروع به اشغال ممالک وحکومت‌های اطراف خود کرد. بریتانیا درصدد ساخت سدی قوی مقابل اطماع اتحاد جماهیر شوروی بود، که مبادا پای شوروی به مستعمرات بریتانیا برسد. در همین راستا بود که رضا میرپنج را در به اشغال آوردن الاحواز پشتیبانی کرد، چرا که اقتصاد الاحواز در ساخت این سد قوی (کشور تازه تاسیس ایران) نقش بسزایی خواهد داشت.
و اما اشغال احواز در سال ۱۹۲۵ میلادی با نیرنگ و فریب از جانب بریتانیا بعد از مقاومت سرسخت شیخ خزعل در قبال رضا میرپنج و ارتش خود، به آنها کمک کرد که احواز را به اشغال درآورند.
رضا پهلوی که از نظر حکومتی و سیاسی علم کافی را نداشت و با پشتیباتی بریتانیا و همچنین خونریزی وقتل عام ملل غیرفارس بر این جغرافیای سیاسی حاکم شد، سعی به حذف فرهنگ و آداب رسوم ملت عرب الاحواز و همچنین تحریف تاریخ الاحواز و تغییر نام اماکن جغرافیایی برای تغییر هویت الاحواز و دادن هویتی جدید به آن بوده است.
به طور مثال انتخاب زبان واحد در مدارس برای کل جغرافیا و محروم کردن فرزندان از زبان مادری از بزرگترین جنایتها در حق این ملل به شمار می‌رود. از سوی دیگر تمامی قیام‌ها که در اعتراض به اشغال الاحواز بود را با قتل عام و جنایت‌های وحشیانه جواب داد. که البته بدون پشتیبانی بریتانیا اینکار برای آن امکان‌پذیر نبود.
با ۴۰ سال حکومت خاندان پهلوی احواز فقط تبدیل به کمپ و محل خوشگذرانی سالانه خانواده سلطنتی شده بود و مردم را روز به روز فقیر تر می‌کرد.
در زمانی که حکومت پهلوی از میدان خارج شد و حکومت آخوندی بر روی کار آمد، احواز کماکان درگیر صحنه های جنگی بود و همچنین موقعیت استراتژیک خود را حفظ کرد.
۸ سال جنگی که آخوندها به احواز وارد کردن را می‌توان بزرگترین ضربه به اقتصاد، معیشت، فرهنگ و زیست بوم منطقه نامید.
در این میان از ابتدا اشغال شدن احواز، فعالان سیاسی و فرهنگی سعی در احیای شور و شوق در میان مردم برای بازپس‌گیری سرزمین خود کرده‌اند و عقب ننشسته اند ولی در رژیم حاکم هیچگاه نتوانستند با فعالان سیاسی ملل غیر فارس و اجتماعی کنار بیایند و همواره نسبت به آنها خطر را احساس میکردند زیرا خواستار آزادی از بند اشغالگری هستند و با وجود حکومت دموکراتیک که از آن حرف میزنند هميشه این فعالان مورد تهاجم و تعرض حکومتی‌ها قرار میگرفتند.
سال های اخیر با اوج گرفتن اعتراضات و بیدار شدن ملت‌های تحت ستم و اشغال رژیم آخوندی ترس را احساس کرده و با پیشی گرفتن در اعدام و به قتل رساندن مردم معترض سعی در کنترل آنها دارد و این دقیقا همان اتفاقیست که برای حکومت پهلوی افتاد و آن را نابود کرد.
حال جوانان ما با چشمی باز و دلی بی‌باک، شجاعانه در راه آزادی سرزمین خود پای گذاشته اند تا آن را از چنگ دشمن برهاند.
