محمد محمدی ری‌شهری، طراح اعدام چند هزار زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ۷۵ سالگی به هلاکت رسید.
در تابستان سال ۱۳۶۷ حکومت اشغالگر ایران چند هزار زندانی سیاسی مخالف خود را که تعداد آنها از چهار هزار نفر تا رقمی نامعلوم ذکر می‌شود، ظرف چندین هفته و به طور دسته‌جمعی به قتل رساند. این اعدام‌های دسته‌جمعی که به اعدام‌های ۶۷ مشهورند، بزرگترین کشتار سیاسی مخالفان در تاریخ جعلی جغرافیای سیاسی موسوم به ایران به شمار می‌روند.
ری‌شهری در زمان این کشتار وزیر اطلاعات ایران اشغالگر بود و از او در کنار احمد خمینی فرزند و رئیس دفتر خمینی مقبور، به عنوان دو طراح اصلی این کشتار یاد می‌شود. معروف است که ری‌شهری و احمد خمینی با دریافت فرمان و فتوای کشتار اعدام زندانیان سیاسی از خمینی کشتار زندانیان سیاسی را طراحی کردند و آن را در تهران به یک کمیته چهار نفره سپردند که به هیات مرگ معروف شد.
یکی از اعضای این کمیته چهار نفره ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری کنونی ایران اشغالگر بود که در آن زمان جانشین دادستان به شمار می‌رفت. مصطفی پورمحمدی معاون ری‌شهری در وزارت اطلاعات عضو دوم این کمیته بود. حسین علی نیری حاکم شرع وقت و اشراقی دادستان تهران دیگر اعضای این کمیته مرگ بودند. کمیته مرگ که مشابه آن در زندان‌های دیگر شهرها نیز ایجاد شده بود با پرسیدن یک یا دو سوال از هر زندانی که «آیا سر خود موضع هستی؟» (هنوز از مواضع گروه سیاسی خود دفاع می‌کنی) و حتی در مواردی، بدون پرسیدن سوال، چند هزار زندانی سیاسی را اعدام کردند.
ری‌شهری قبل از کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ به عنوان بزرگترین جنایت در پرونده خود، در سه سمت قضائی دیگر نیز عامل اعدام شمار زیادی از منتقدان و مخالفان ناجمهوری نااسلامی بود.
او در سال ۱۳۵۸ و در دوره آغاز اعدام‌های اوایل ۵۸ حاکم شرع دست‌کم پنج شهر باب هانی، گچساران در کشور احواز العربیه اشغالی، بروجرد، رشت و گنبد‌کاووس بود و حکم‌های اعدام بسیاری را امضا کرد که از شمار دقیق آنها اطلاعی در دست نیست.
اعدام‌شدگان که عمدتا از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق و همچنین گروه‌های چپ بودند، دوران محکومیتشان را می‌گذراندند و بعضی هم با پایان دوره محکومیت در انتظار آزادی بودند.
بر اساس روایت بازماندگان، آنها در جلساتی سریع و بدون تشریفات قضایی معمول و برخی بدون آنکه بدانند چه سرنوشتی در انتظارشان است به اعدام محکوم و مخفیانه اعدام شدند و جنازه‌هایشان به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد. گورستان خاوران در تهران یکی از گورهای جمعی این اعدام‌شدگان است.
مرکز اطلاع رسانی جبهه دموکراتیک مردمی الاحواز
Http://ALAHWAZ.COM
Https://t.me/adpffarsi
