استراتژی جنگ چریکی
براي ارزیابی درست استراتژی خود در دستیابی به اهداف باید رفتار دشمن را مورد موشکافی اساسی قرار داد. هدف نهائی ارتش دشمن درهم شکستن قطعی تمام نیروهای چریک است، در مقابل «چریکها» باید وسایل و تسلیحاتی را که دشمن برای نیل به این منظور مورد استفاده قرار میدهد از قبیل نفرات، قدرت تحرك، درجه پشتیبانی مردم، مهمات و کیفیت فرماندهی مورد تحلیل قرار دهند.
استراتژی چریکها باید بر این نتایج انطباق داده شوند.
پاره‌ای مسائل اساسی هست که باید مورد مطالعه قرار گیرند. تحقیق درباره عادات جنگی دشمن شایان اهمیت است. مثلا ایرانی‌ها هرگز عادت و شجاعت جنگیدن در شبها را ندارند چون بسیار می‌ترسند. در جنگ تحمیلی ایران علیه عراق این مسئله کاملا واضح و شفاف بود و اثبات شد.
فراموش نکنید تسلیحات دشمن خود منبع مهمات «چریک» است.
در صورتی که انتخاب اسلحه ممکن باشد باید سلاح هائی را ترجیح داد که ارتش دشمن
از آنها استفاده میکند، زیرا بزرگترین دشمنِ «چریک» کمبود مهمات است که باید از دست حریف بدست آورد.
در وهله اول مهمتر از هر چیز برای «چریک» احتراز از خطر نابودی خویش است. پس هنگامی دست به حمله بزنید که مطمئن باشید پیروزی حتمی است. یعنی بعد از شناسایی کامل منطقه درگیری، تعیین دقیق مسیرهای امن فرار و گماردن یک یا چند نگهبان در آن مسیرها برای ایمن سازی، تعیین هدف یا اهداف و افرادی که باید نابود شوند، بررسی منطقه از حیث وجود تک‌تیراندازهای احتمالی دشمن، ضربه را بصورت ناگهانی زده و منطقه را سریعا ترک کنید. سعی کنید یک نفر از شما از صحنه درگیری و نابودی دشمن فیلم تهیه کند. این فیلمها را میتوانید پخش کنید تا باعث تضعیف روحیه هرچه بیشتر نفرات دشمن گردد. رفته رفته برای اعضاء «چریکها» و یا «چریک»های مختلف عادت به این شکل زندگی جنگ و گریز و پراکنده ساختن و ضربات کاری زدن به نیروهای دشمن آسانتر می شود.
چه گوارا و یاران وی چنان حمله میکردند که به اعتراف نیروهای سرتاپا مسلح زبدهٔ آمریکایی، گویی یک لشکر به آنها حمله کرده است. برخی آمریکاییها به آنها لقب لشکر هفت نفره داده بودند. چه گوارا با یاران اندک خود توانست قدرت طراز اول اتمی جهان را به زانو درآورد.
بهرحال پس از تحقیق و کسب اطلاعات لازم درباره تعداد نفرات و تجهیزات دشمن و شناسایی مسیر/مسیرهای حرکت آن و تجزیه و تحلیل آن مسیرها و استقرار در مواضع غیر قابل تسخیر و بدور از دسترس دشمن باید به تضعیف او پرداخت. این کار ابتدا در مناطقی که به «چریکها» نزدیکترند صورت میگیرد و سپس در خاك دشمن با حمله به وسائل ارتباطی و به ستوه آوردن نفرات آن و حمله به پایگاههای عملیات و مرتکز فرماندهی و ایجاد حداکثر خرابکاری ممکن (تخریب راهها و دوربین ها، ایستگاههای رادیویی، ادوات موتوری و امثالهم) با وسائل موجود انجام میشود. باید دائماً ضربه زد و خواب را بر سربازان دشمن منطقه حرام ساخت. پایگاه ها باید بطور منظم مورد حمله و شبیخون قرار گیرند. عملیات باید طوری باشد که دشمن هر آن خود را در محاصره مرگ
احساس کند. حملات خود را موقوف به به یک پایگاه یا یک منطقه نکنید بلکه تمامی پایگاهها و نفرات دشمن در هر جا و مکانی باشند مورد حمله قرار دهید. شمال جنوب شرق غرب مرکز.. در هر بار تاکتیک و منطقه رزم خود را عوض کنید. همیشه در حال حرکت و جابجایی باشید. بدین شکل دشمن سراسیمه شده و هرگز نمی‌تواند بر شما غلبه کند. روزها در زمین پست و بلند و درخت دار و شبها در دشت هموار یا زمین هائی که برای واحد‌های گشتی چریکها سهل الوصول باشد. در همه این موارد همکاری تام مردم و شناسائی کامل محل (چه برای حمله و چه برای گریز) لازم است. این زندگی «چریک» است.
استراتژی دیگر این است که چریکها همراه با اقدامات عملی و نظامی خود، باید در تاسیس مراکز مطالعه درباره مناطق عملیاتی آینده و حال بکار شدیدی در میان توده ها و ملت تحت ظلم و غارت خود دست بزنند. این پایگاه حتما لازم نیست یک ساختمان باشد.. مردم محلی خود بهترین منبع اطلاعاتی برای هر آنچه که لازم دارید هستند. چریکها باید این حقیقت غیر قابل انکار یعنی عدم امکان غلبه همیشگی دشمن بر یک ملت و سرزمین تحت اشغال را نشان دهند.
ابو عمر
مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی احواز
http://ALAHWAZ.COM
https://t.me/adpffars
