مشهورترین دوره اعدام‌ها در رژیم اشغالگر ایران و هدف از آنها

مشهورترین دوره اعدام در چهار دهه گذشته مربوط به تابستان 67است که بر اساس خاطرات حسینعلی‌ منتظری در یک دوره کوتاه بیش از 3800 نفر با رای یک هیات قضایی که “ابراهیم رئيسی” هم عضو آن بود، اعدام شدند.

در نمونه‌های دیگری از دوران سرکوب می‌توان به تابستان سال 88 و در جریان سرکوب‌های پس از انتخابات اشاره کرد که بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل در یک دوره 50روزه پس از انتخابات، حداقل 115 نفر در جغرافیای سیاسی ایران اعدام شدند.

از این زوایه روزهایی که اخبار اعدام در ایران اشغالگر به اوج می‌رسد، برای بسیاری که اخبار چهار دهه گذشته را تعقیب کرده‌اند، نشان‌دهنده پیام‌های سیاسی هدفمند دستگاه قضایی و امنیتی رژیم اشغالگر ایران است.
به عنوان نمونه، تایید حکم اعدام سه شهروندی که در اعتراض‌های آبان 98 شرکت کرده بودند، طرح اتهام افساد فی‌الارض علیه 8 نفر از معترضان در اصفهان و طرح اتهام محاربه علیه معترض دیگری در اسلامشهر که می‌تواند منجر به صدور حکم اعدام علیه این افراد شود، به روشنی نشان می‌دهد که دستگاه‌های ترور امنیتی و قضایی در حال استفاده از ابزار اعدام برای ارسال پیام سرکوب به جامعه و فعالان سیاسی و مدنی هستند.

این دستورکار در سطوح استانی نیز کاربرد داشته است و یک نمونه اخیر آن در استان کردستان رخ داده است.

بر اساس گزارشی که سازمان حقوق‌بشری هه‌نگاو منتشر کرده، در ماه آوریل سال میلادی جاری 13 شهروند کرد در زندان‌های اقلیم اشغالی کردستان اعدام شده‌اند. این در حالی است که در طول ماه‌های ژانویه، فوریه و مارس امسال 12 نفر از شهروندان کرد در این زندان‌ها اعدام شده بودند.

افزایش سریع تعداد اعدام‌ها در طول یک ماه همزمان با شورش زندان سقز بود که منجر به فرار 74 زندانی شد.
واضح است این اعدام از نظر مقام‌های تروریست قضایی و امنیتی پیام لازم و کافی برای نمایش اراده سرکوب نبود و بهمین دلیل در همان ماه تعداد اعدام زندانیان کرد و جند زندانی عرب در زندان شیبان الاحواز پایتخت در دیگر زندان‌ها نیز به اوج رسید.

موج اخبار اعدام که این روزها فضای سیاسی و مدنی جامعه ایران اشغالگر را درگیر خود کرده است، نیز از همین منظر بیشتر قابل درک است.

قوه آدمکش قضائیه می‌خواهد پیام بدهد که پاسخ اول و آخر به اعتراض و نافرمانی “اعدام” است، چه اعتراضی که در آبان 98 یا دی 96 یا تابستان 88 رخ داده باشد و چه اعتراضی که قرار باشد در ماه‌های آینده رخ بدهد.

در تاریخ رژیم اشغالگر ایران اعدام، هم ابزار درمان بوده است و هم راه پیشگیری. از نظر مسئولان آدمکش این حکومت غیرقانونی و غیرشرعی در سرکوب اعتراض‌های اجتماعی، یک راه‌حل برای همه مشکلات وجود دارد: اعدام.

فواد فرج پور

مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی الاحواز
WWW.ALAHWAZ.COM