در فصل‌های پیشین گفتیم که جنگ چریکی یک جنگ نامنظم است که در آن گروه کوچکی از افراد مسلح با استفاده از تاکتیک‌هایی چون کمین، شبیخون، تخریب، جنگ ایذایی، تاکتیک‌های بزن‌دررو، و جابجایی سریع و برق آسا، به یک نیروی نظامی بزرگ‌تر و کم‌تحرک‌تر حمله‌ور شده و بلافاصله صحنه نبرد را ترک میکنند.
در دوران معاصر از اصطلاح جنگ چریکی به مقاومت مسلحانه چریک‌ها در مقابل نیروهای اشغالگر گفته میشود. تاکتیک‌های نبرد چریکی معمولاً بر جداکردن واحدهای کوچکتر نیروی دشمن از بقیه و سپس حمله به آنها از طریق کمین، اتکا دارند. این تاکتیک‌ها، ابدائی خود چریک‌ها هستند. یعنی هر چریک میتواند با استفاده از شناختی که از منطقه خود دارد، راهها و مسیرهای تردد دشمن، تعیین مکانهای کمین، تعیین مسیرهای دررو، و موارد دیگر، ترتیب یک عملیات موفق چریکی را برنامه‌ریزی کند.
شما بعنوان یک نیروی زبدهٔ چریکی باید از جاسوسی، خرابکاری‌های صنعتی و تبلیغات روانی استفاده کنید. سعی کنید افرادی که موافق اهداف و آرمانهای شما هستند در مراکز صنعتی شناسایی کنید. از آنها برای کسب اطلاعات مختلف همچون شناسایی فرماندهان سپاهی شاغل در صنایع، آدم فروش‌ها، بسیجیان مزدور، افراد امنیتی، لباس شخصی های رژیم و اماکن حساس صنعتی استفاده کنید تا در فرصت مناسب به آن افراد وابسته به رژیم و مناطق حساس ضربه بزنید.
بعد از وارد کردن ضربه کاری، شما باید از تبلیغات روانی گسترده استفاده کنید. برای اینکار شما نیاز به رادیو و تلویزیون ندارید، کافیست شایعات و مشاهدات و مقدار خسارات وارده به اشغالگران را در بین مردم عادی پخش کنید، درست مثل کاری که مردم انجام میدهند و شایعات را دهان به دهان پخش میکنند.
بنابراین چریک‌ها یک جنبش سیاسی مردمی اما سرکوب‌شده، هستند. در بسیاری از نقاط دنیا گروه‌های محلی از شیوه جنگ چریکی علیه نیروهای اشغالگر بهره می‌برند. این تاکتیک‌ها به ویژه در مناطق ناهموار طبیعی مثل جنگل‌ها و کوه‌ها و حتی نواحی بیابانی(مانند نبردهای چریکی عمرمختار علیه اشغالگران ایتالیایی در لیبی که اکثرا در مناطق بیابانی روی میداد) مؤثر بوده و مکانهای اختفای طبیعی را در اختیار چریک‌ها می‌گذارند.
هیچگاه تحت تاثیر تبلیغات اشغالگران مبنی بر تروریستی بودن نبردهای چریکی قرار نگیرید. این شگرد اشغالگر است تا افکار عمومی را به سود خود سوق دهد. تاکتیک و نبردهای چریکی فقط نیروهای نظامی، مراکز نظامی و صنعتی و افراد مرتبط با آنها را هدف قرار میدهند. اما در تاکتیک‌های تروریستی، تروریستها برای نیل به هدف خود حتی مردم عادی بیگناه را نیز هدف حملات خود قرار میدهند. بطور کلی تروریستها یک دیدگاه اقلیت یا افراطی را نمایندگی میکنند. تروریست هیچ کاری به سیاستهای استعمارگرانه اشغالگر ندارد اما نیروهای چریکی به‌طور کلی جنبش مردمی وسیعتری را نمایندگی کرده و نیروهای حکومتی یا ارتش‌های اشغالگر را هدف قرار میدهند. گروه‌های چریکی مورد حمایت مردم محلی هستند اما تروریستها هرگز مورد حمایت مردم محلی تحت اشغال نیستند.
از نظر حقوق بین‌الملل گروه‌های چریکی بر خلاف گروه‌های تروریستی، در صورتی که از لباس متحدالشکل یا نماد مشخصی استفاده کنند، بر اساس قواعد کنوانسیون ژنو به عنوان جنگجو طبقه‌بندی خواهند شد. در بسیاری از موارد( البته در اوایل شروع نبردهای چریکی) چریک‌ها نمی‌توانند و نباید از این قاعده استفاده کنند. چون توسط دشمن سریعا شناسایی شده و سرکوب می‌شوند.
ابو عمر
مرکز اطلاع رسانی جبهه دمکراتیک مردمی احواز
http://ALAHWAZ.COM
https://t.me/adpffars
