روز سياه، روز عزا، روز جزا، روز رنج، روز درد، روز عذاب، روز زور، روز تهى شدن، روز تحقير، روز پاى پهلوى روى گلويم و گلويت، روز ذبح زبانم و زبانت با بسمل خمينى و خامنه‌ای، روز گريه، روز زارى، روز قتل زبان مادرى، روز وداع با زبان پدرى، روز يك سده مرثيه، روز شادى لاشخوران زبان، روز فرهنگستان زبان، روز زبان خودپرستان، رقصندگان بر پيكر نيمه مرده زبان من و و زبان تو. روز پيروزى دشمن زبان مادرى، روز ضعف و سستى غير فارس ها.
بس است ديگر!.. خصم من و شما زمان زيادى خريده است. يك سده شيره ماليده است. تخدير كرده است. عزا را به نام شادى به ما فروخته است. مهر از آن اوست و نامهرى از آن ما. اول مهر، اول از خود بيگانگى و اول(ابتدای) از هم گسيختگى هويتى ماست.
آيا حد يقفى(مرز توقف) براى اين انحطاط هست؟ آيا در اول مهر، سال دگر و سالهاى دگر بازهم شيون خواهيم كرد بر مرگ تدريجى خويش؟ اين سخن را به ياد آوريم كه “اگر ملتى گرانبهاترين هاى خود و حتى سرزمين خود را از دست دهد می‌تواند آن را پس بگيرد اما اگر زبان خود را از دست دهد نمى تواند آن را پس بگيرد.
نویسنده: يوسف عزيزى بنى طرف
شنبه ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳
مرکز اطلاع رسانی جبهه دموکراتیک مردمی الأحواز
HTTP://ALAHWAZ.COM
https://t.me/adpffarsi
